Deze week volgde ik mijn allereerste les over ademhaling. Vreemd toch, want ik doe al zo’n tien jaar yoga en nog nooit eerder kwam het bij me op om puur en alleen voor ademhalingsoefeningen te kiezen. Vuurademhaling, Lion’s breath…ik kende ze van de vluchtige kennismaking in de Hatha of Vinyasa les, maar – net zoals zo vaak mijn ademhaling – bleef ook die kennismaking oppervlakkig. Dus trek ik naar de studio voor een les rond de basis van ons zijn: onze eigen ademhaling.
Mijn yogateacher is een Kundalinidocent die zich verdiept heeft in de verschillende ademtechnieken. Met een handboek naast haar op de mat praat ze ons door verschillende flows van ademen. Toegegeven: het is even wennen als je als actieve yogi opeens op de mat komt te zitten en je focus enkel en alleen mag richten op het ademen. Waar zijn de down dogs en de zonnegroeten? Maar ik ben hier, en ik zet door.
De Vuurademhaling is zoals tientallen kaarsjes na elkaar uitblazen. Je neemt een zeker ritme aan, tot dat ritme het van je overneemt en je hoofd leeg wordt.
Alle begin is vreemd en zo voelt het ook. De Vuurademhaling doe je alsof je met je neus verschillende kaarsjes uitblaast. Kaarsjes die aan de lopende band voorbijkomen. Heel. Veel. Na. Elkaar. We spenderen minutenlang in een snelle Vuurademhaling, als een pompje dat lucht door je lichaam blaast. Zodra de longen gevuld zijn met lucht, wordt de lucht krachtig weer uitgeblazen door de neus. De ademhaling neemt een zeker ritme aan. Tot op een zeker moment het ritme het van je overneemt.
Zoals een oude locomotief bouw je eerst een stevige lading stoom op. Eens je op tempo komt, blijf je bijna moeiteloos in beweging. De Vuurademhaling beïnvloedt je hele zenuwstelsel en zuivert via je klieren het hele lichaam. Terwijl de ademhaling bijna automatisch overneemt, voel je vreemd genoeg ook hoe die ruimte en helderheid brengt in je hoofd.
De Vuurademhaling brengt ons bij een andere techniek uit de Kundalini yoga: de breath retention. Letterlijk kan je de adem tot wel een minuut lang inhouden. Hoe doe je het? Eerst bouw je op met drie minuten Vuurademhaling. Daarna haal je diep adem en vul je je lichaam met lucht. De eerste keer dat ik dit probeerde, stond ik letterlijk versteld. Zonder zelf te ademen, voel je hoe je hele lichaam voor jou ademt. Alsof je even gewoon kan stoppen en je lichaam even overlaat aan de zuurstof die het net heeft opgenomen. In een beginnersles begin je met een ademstop van een tiental seconden. Daarna bouw je verder op.
Ademhaling is zoiets ongelofelijk krachtig. Bovendien is het iets wat iedereen heeft, en wat je altijd en overal bij je hebt.
Nog een andere techniek waarmee onze teacher me vertrouwd wil maken, is de ademhaling in drie fases. Die laat je toe om rustig en diep in te ademen. Je start bij de buik, die zich vult bij de eerste ademhaling. Daarna adem je gewoon uit. In een tweede fase begin je met de buik, maar laat je de adem verder vloeien naar de ribben. Je opent als het ware een nieuw deel in je lichaam. Pas in de derde fase kom je met je ademhaling tot je borst, die zich lichtjes uitzet en zachtjes opwaarts beweegt. Een heerlijke reeks om te doen. Na de drie fases samen mag je zelf opnieuw gaan naar de fase die voor jou het best voelt, om die nog een aantal minuten op je eigen ritme te voelen.
Aan het einde van de les voel ik me letterlijk vervuld. In Savasana voelt het alsof mijn lichaam van binnenuit gereinigd werd. Ademhaling. Zoiets ongelofelijk krachtig. Bovendien iets wat iedereen heeft, en wat je altijd en overal bij je hebt, zegt onze yogateacher nog.
Zelf aan de slag?
Beginnen met écht te leren ademen hoeft niet moeilijk te zijn. Adem vier langzame tellen in. Hou de lucht vast tijdens nog eens vier tellen. Adem dan in vier langzame tellen weer uit. Als jij zekerder wordt, hou je misschien wel vijf of zes tellen aan. Zo neem je langzaam controle over je ademhaling en maak je ruimte in je hoofd.